Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

Συνοικιακόν αρτοποιείον "Το Ευωδιαστόν Μπέικερυ"

...και κόφι έχουμε...


Πολύ εύκολα μπορεί να παρατηρήσει κανείς, ότι ένας σύγχρονος συνοικιακός φούρνος δεν νοείται πλέον να παράγει μόνο τους συνηθισμένους από δεκαετίες τύπους ψωμιού και τα παραδοσιακά συναφή προϊόντα, όπως κουλουράκια και βουτήματα. Είναι επιβεβλημένο να διαθέτει μια πρόσθετη σειρά απίθανων αρτοσκευασμάτων, αλλά να παράγει και μια ποικιλία ελκυστικών στο μάτι γλυκισμάτων - ανεξαρτήτως ποιότητας και διατροφικής σημασίας - και να σερβίρει όλους τους τύπους καφέ, που η σημερινή, ενημερωμένη ελληνική κοινωνία συνηθίζει να καταναλώνει.
Είναι επίσης σχεδόν επιβεβλημένο να προβλέπεται στον εξωτερικό κυρίως χώρο του φούρνου μια αρκετά ευρύχωρη περιοχή με τραπεζοκαθίσματα, ώστε το μαγαζί να μην αποτελεί προορισμό και πόλο ενδιαφέροντος μόνο για όσους αναζητούν τον άρτον τον επιούσιον, αλλά και για όσους επιθυμούν να επιδοθούν σε μια σύντομη, ευκαιριακή ανάπαυλα, μέσα στο τρέξιμο της μέρας, απολαμβάνοντας "σαν άνθρωποι" το ρόφημά τους, το αναψυκτικό τους ή το έδεσμα της αρεσκίας τους.
Ως εδώ, όλα αυτά τα νεωτεριστικά και διακοσμητικά του βίου ευρήματα είναι αποδεκτά και για πολλούς ακόμη και ευεργετικά. Είναι επίσης κατανοητά από την άποψη των απαιτήσεων της πραγματικής οικονομίας και της ανάγκης για λειτουργική επάρκεια και εμπορική επιτυχία, που βαραίνει μια μικρομεσαία επιχείρηση, και μάλιστα σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης. Εκείνο που πολύ δύσκολα μπορεί να γίνει κατανοητό, είναι η αντικατάσταση του καταξιωμένου ελληνικού όρου "Αρτοποιείον" με τον άχαρο αγγλικό όρο "Bakery" και του εμπνευστικού, παραδοσιακού όρου "Καφές" με τον χιλιοφορεμένο διεθνιστικό όρο "Coffee" - επίσης αγγλικό κατά βάση.
Φυσικά δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς την χρησιμότητα - και την αναγκαιότητα ακόμη - της χρήσης αυτών των όρων σε κάποιες πολυσύχναστες γειτονιές των Κυκλάδων, της Χαλκιδικής και τόσων άλλων τουριστικών περιοχών της χώρας μας. Όμως πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτό το φαινόμενο, όταν συναντάται στις πιο λαϊκές και εντελώς ασύχναστες από ξένους τουρίστες συνοικίες της Αθήνας και των πέριξ αυτής προαστίων;

Σε ποιούς απευθύνεται άραγε ο ημιβαρύγδουπος και τόσο ανοίκιος όρος "Bakery", όταν συνοδεύει επιβλητικός το όνομα ενός ημιασήμαντου συνοικιακού φούρνου στη Δάφνη, στο Παγκράτι, στην Κυψέλη, στο Μπραχάμι, στο Περιστέρι; Πάντως όχι σε κάποιους που αδυνατούν να διαβάσουν και να καταλάβουν την εξωθούμενη στη λησμοσύνη λέξη "Αρτοποιείον".


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου