Παρασκευή 29 Απριλίου 2016

Νέα ζωή, νέα πνοή



Κάθε πρωί, πολύ νωρίς, ξεκινάω για έναν μακρινό περίπατο μέχρι τη θάλασσα. Προσπερνάω κήπους, μπαίνω σε περιβόλια και αγρούς, διασχίζω τον απέραντο κάμπο με τα πολύχρωμα λουλούδια και τα πουλιά που πετούν χαρούμενα.
Στο δρόμο συναντάω φίλους, άλλοτε πολλούς κι άλλοτε λιγοστούς. Πότε στέκομαι και κουβεντιάζω μαζί τους και πότε συμπορευόμαστε και μοιραζόμαστε τις χαρές της διαδρομής.
Προς το μεσημέρι - πάντα μόνος - φτάνω στη μαγευτική παραλία με τα γαλήνια, πράσινα νερά και την εξαίσια χλωρίδα ολόγυρά της. Εκεί αναπαύομαι. Ολοκληρωτικά. Στην ψυχή, στο πνεύμα και στο σώμα. Μόνος, γαλήνιος, γεμάτος. Απολαμβάνω το Απέραντο Τώρα.
Μετά το μεσημέρι παίρνω το δρόμο της επιστροφής. Καινούργια τοπία μέσα στο αλλιώτικο φως. Το φως του απομεσήμερου. Αλλιώτικο και το πέταγμα των πουλιών - ακολουθεί το σούρουπο. Οι φίλοι που τώρα συναντώ προτιμούν να μένουν σιωπηλοί. Μόνο τα σημαντικά και τ' απαραίτητα.
Πριν τελειώσει ο κάμπος σουρουπώνει. Απ' τους αγρούς κι από τα περιβόλια έρχονται ήχοι που τονίζουν το μυστήριο της μυστηριακής ώρας. Ένα κρώξιμο, ένα θρόισμα, ένας κοασμός βατράχου απ' τα νερά. Συχνά στέκομαι και μόνο που ανασαίνω. Ακούω. Μυρίζω. Γοητεύομαι. Βυθίζομαι στις στιγμές.
Βράδυ πια φτάνω στο σπίτι. Πλήρης και ευτυχής.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου